Dit artikel is een samenvatting van aflevering 006 van Air Waves, opgenomen op 23 oktober 2024 bij ITMOTR Radio. Je kunt de audio beluisteren via Spotify of het volledige gesprek terugkijken via YouTube.

Daparohu over vallen, opstaan, en bouwen aan een nieuwe generatie

Voor Daparohu, voluit Daniël Roozendaal Huwaë, draait alles om muziek en beweging. Niet alleen fysiek, op de dansvloer, maar ook in het leven. Elke fase, elke omweg, elke sprong heeft hem iets geleerd. Als kind zag hij zichzelf al als rockster. Twintig jaar later staat hij voor groepen jongeren, als coach, als bouwer, als iemand die weet hoe het is om op je bek te gaan en daarna weer op te staan.

“Ik battle niet om te winnen.
Ik battle om mijzelf
op de proef te stellen...”

Van metalhead naar mover
Zondagmiddagen bij zijn Molukse oma waren vaste prik. De hele familie verzamelde zich rond de eettafel voor warm eten en samenzijn.  Zijn ooms pakten de gitaar en Daniël keek met grote ogen toe. “Ik wilde dat ook!’’ Toen hij negen was, kochten zijn ouders een gitaartje voor hem; een Spaanse. Zijn eerste echte lessen kreeg hij bij Kaliber. Twee lessen later gaf zijn oom hem zijn oude elektrische gitaar. “Hij zei: als je serieus bent, dan is dit wat je nodig hebt.” Dat moment veranderde alles. Vanaf toen wilde hij maar één ding: spelen. Hard, veel, alles eruit gooien. “Als kind zag ik mezelf al als rockster met lang haar en een gitaar in de hand, spelend in een stadion vol mensen.”

Ondertussen op de middelbare school vond hij zijn plek niet. Niet bij de metalheads, niet bij de hiphopheads. Dus bouwde hij zijn eigen stijl; Iets daartussenin.

Dansen: vriendschap en de ‘engste’ zijn
Via YouTube stuitte hij op een nieuwe dansstijl: Jerkin’. Een Amerikaanse hype met skinny jeans, snapbacks, LEGO-kettingen en vooral: kleur. Veel kleur. Hij dook erin met alles wat hij had. “Ik liep gewoon zo de school binnen, nul schaamte.”

Zijn neef Byron Griët bracht hem in contact met de stijl, en al snel ontmoette hij Melvin Palijama, zijn partner in crime en beste vriend. Binnen no-time vormden ze een team: The Audioformers. Hun vriendschap begon met bami-soep en een zelfgemaakte video. Daarna ging het snel. Ze verzonnen gewaagde routines, gooiden salto’s vanaf speeltoestellen en oefenden eindeloos op kunstgras. “We wilden de engsten zijn, alles om op te vallen.” En het werkte. Ze werden tweede op een landelijke jerkwedstrijd in Amsterdam. Maar belangrijker dan het podium was wat hij vond: een crew.

Breaking als een manier van zijn
Toen de hype uitdoofde, bleef de honger. Daparohu zag hoe vrienden overstapten naar breaking en besloot mee te doen. Niet via een dansschool, dat voelde te formeel, te ver van zijn stijl en wat hij gewend was. Maar via vrije training in een oude fabriekshal: een vloer in een leegstaand pand. De Performance Factory op het oude Polaroid terrein, toen nog kaal en koud; perfect.

“Ik wilde niet ingehaald worden,
dat was mijn drive.”

Alles wat hij leerde, leerde hij zelf. YouTube, kijken, proberen, vallen, opnieuw. Hij belandde uiteindelijk bij De Mast, een plek waar ook zwaargewichten als EXG (Extraordinary Gentlemen) en Mekaron trainden. “We mochten daar alleen komen als we niet in de weg liepen, en dat begrepen we.” Er werd weinig gepraat, maar veel gezegd. Zijn crew moest hun plek verdienen.

Met een groep vrienden richtte hij Massive Mercenaries op. Ze trainden keihard, deden mee aan battles en bouwden aan iets echts. “Samen winnen, samen verliezen. Onze eerste battle was bij NAXT in Almelo. Alles voelde alsof het op het spel stond. Maar het ging nooit om winnen. Het ging om elkaar pushen, om vuur.”

Als de vloer verdwijnt, verdwijnt de scene
De plekken waar alles begon, verdwenen langzaam. De Mast verdween, de open training in de balletzaal bij Kaliber ging dicht en Studio15 werd alleen nog toegankelijk voor jongeren. Met het verdwijnen van die ruimtes viel ook het netwerk uit elkaar. “Zelfs mijn beste vrienden die nog steeds breaken zie ik nauwelijks nog. Er is geen vloer meer om elkaar te ontmoeten.” 

Die vloeren waren méér dan alleen trainingsruimte. Het waren ontmoetingsplekken. Overdrachtsplekken. Daar ontstonden crews, vriendschappen, mentorschap. Daar leerde je kijken, luisteren, voelen. “Ik weet nog hoe ik werd opgevangen... Soms streng, soms stil, maar altijd met liefde voor de dans.” Zonder die plekken blijft alleen de individuele prestatie over. De community verdampt, en daarmee ook de cultuur zelf. Wat Daparohu groot heeft gemaakt, het leren door te falen, de guidance van anderen, de gezamenlijke groei, dreigt nu onbereikbaar te worden voor de volgende generatie. En precies daarom staat hij nu zelf op die vloer. Omdat hij weet wat het betekent als er wel zo’n plek is.

Een coach die ruimte geeft om te vallen
Nu staat hij zelf voor de groep of coacht hij jongeren op elk gebied. Bij Studio 15 Enschede werkt hij als allround coach en is hij een safer space voor jongeren. Bij Talentfabriek 053 geeft hij breaking les. “Ik leer ze niet alleen dansen en muziek maken, Ik leer ze ook dat fouten maken mag. Dat je dan gewoon weer opstaat.” Wat hij meegeeft is meer dan techniek, het is vertrouwen. Veerkracht. “Ik wil dat ze de wereld aandurven, niet alleen de dansvloer. Dat ze leren luisteren naar zichzelf, en ook naar elkaar.” Zijn leerlingen zijn jong, maar de lessen zijn tijdloos. Net als zijn missie: iets achterlaten. Een nieuwe generatie tools geven om zich te uiten, om te groeien, net zoals hij dat zelf altijd heeft gedaan. Daparohu is niet iemand die applaus zoekt. Hij is iemand die liever de vloer schoonmaakt zodat een ander kan dansen. Iemand die weet hoe het is om te zoeken naar zichzelf, en daarom anderen zetjes geeft richting de goede richting.

Daniël is altijd iemand geweest die zijn dromen najaagt. Alles wat hij voor ogen had, maakte hij waar: van gitarist tot danser, van DJ tot evenementenorganisator en artiest. Naast het lesgeven is Daniël nu opnieuw bezig om zijn kinderdroom werkelijkheid te laten worden: op het podium als artiest, in een stadion. Samen met zijn beste vriend Ravi, a.k.a. Odaira, werkt hij aan hun debuutalbum. Ze geloven allebei dat God hen bij elkaar heeft gebracht en nu zijn ze eindelijk officieel een duo. Ze presenteren zichzelf onder de naam “X24”.

---

Meer lokale Twentse hiphop content? Volg ons op Instagram! Vanaf 22 augustus is de gratis DIY-zine beschikbaar bij de Air Waves Expo in Oogst, Hengelo. Reserveer hier alvast je exemplaar!