Booster Festival 2025 – The FemDem x Femxle Frontier
Wat betekent het om je als vrouw of genderqueer persoon te bewegen in de muziekindustrie anno 2025? Welke drempels zijn er nog, welke veranderingen zijn gaande, en wat is nodig om samen verder te komen? Tijdens het Booster Festival in Enschede organiseerden Femxle Frontier en The FemDem het panel Fem+ in de muziek, een open gesprek met makers en professionals uit verschillende hoeken van de sector. Geen debat, geen eenduidige antwoorden, maar een collectieve verkenning – gevoed door persoonlijke ervaringen, gedeelde frustraties en concrete ideeën voor vooruitgang.
De zaal, warm aangekleed door Hiphop High Tea met theekannen, lekkers en mooi gedekte tafels, vulde zich met muzikanten, programmeurs, organisatoren en studenten. Door middel van interactieve stellingen en JA/NEE-stemkaartjes werd ook het publiek actief bij het gesprek betrokken. Het resultaat was een ruimte waarin niet alleen werd gepraat over, maar juist met elkaar – met ruimte voor nuance, twijfel en reflectie.
Het begint bij zichtbaarheid
Een van de eerste stellingen raakte aan de kern van het gesprek: of je als vrouwelijke of genderqueer maker bij voorbaat op 1-0 achterstand staat, puur door de oververtegenwoordiging van mannelijke voorbeelden in de industrie. Veel aanwezigen herkenden het gevoel pas later tot bloei te komen, simpelweg omdat het tijd kost om jezelf te herkennen in een rol die lange tijd als ‘niet voor jou’ werd gepresenteerd.
“Ik ben opgegroeid met alleen
mannelijke voorbeelden. Daardoor dacht ik jarenlang dat abstracte, alternatieve muziek gewoon niet iets voor vrouwen was.”
Het ontbreken van representatie is geen abstract probleem, maar iets dat direct doorwerkt in hoe makers zich ontwikkelen – of juist afremmen. Dat inzicht keerde vaker terug in het gesprek: zelfbeeld is niet los te zien van het beeld dat de sector teruggeeft.
Gevraagd worden om wie je bent, of wat je kunt
Er werd ook stilgestaan bij de spanning tussen erkenning en invulling. Verschillende sprekers deelden dat ze weleens het gevoel hadden ‘gevraagd te worden om hun identiteit’, eerder dan om hun werk. Dat roept vragen op over de manier waarop diversiteit binnen de sector wordt benaderd.
“Toen iemand zei: ‘Fijn dat jullie
konden spelen, want we hadden nog
niet genoeg vrouwen op de line-up’,
dacht ik – oh, dus daarom zijn we hier?”
Het ongemak hierover zit niet alleen in het moment zelf, maar ook in de twijfel die het oproept. Hoe weet je of je geboekt bent vanwege je talent, of omdat iemand zijn diversiteitscijfers wilde ophalen? En wat doet dat op de lange termijn met hoe serieus je jezelf genomen voelt?
Subtiele vormen van ondermijning
Waar de discussie over zichtbaarheid en erkenning vooral draait om grotere structuren, ging het later ook over de kleine, alledaagse situaties waarin ongelijkheid voelbaar wordt. Opmerkingen die op het eerste gezicht goedbedoeld zijn, maar in de praktijk vooral je professionaliteit in twijfel trekken.
"Dan sta ik al drie jaar kabels
te rollen, en komt er toch iemand
uitleggen hoe het moet.”
Juist in technische of productionele functies komt dit soort ondermijning vaak voor. Het gebeurt niet altijd expliciet, maar in kleine handelingen die optellen tot een patroon: wie wordt serieus genomen, en wie moet zich telkens opnieuw bewijzen? Tegelijkertijd werd ook benoemd dat dit soort ervaringen niet universeel zijn. Achter de schermen, in management of beleidswerk, lijken dit soort fricties minder voor te komen. Daar is vaker al een relatie opgebouwd, en draait het gesprek vaker om inhoud dan om identiteit.
De kracht van netwerken
Een ander terugkerend thema was het belang van netwerken, platforms en informele structuren. Veel sprekers benadrukten hoe waardevol het is om onderdeel te zijn van een community waarin ervaringen gedeeld worden, en waarin ruimte is voor zowel steun als doorverwijzing.
“Ik ben vandaag genomineerd voor
de Overijsselse Popprijs omdat ik mijn track
in een vrouwennetwerk had gedeeld.
Dat is die power.”
Het gaat niet alleen om zichtbaarheid, maar ook om kansen, kennisdeling en het gevoel niet alleen te staan. En hoewel er steeds meer van dit soort netwerken ontstaan, blijft de toegankelijkheid en bekendheid ervan nog een aandachtspunt – zeker voor starters in het veld.
Het gesprek als beweging
Wat het panel vooral duidelijk maakte, is dat er niet één waarheid is – maar wel een gedeelde urgentie. Die zit in de cijfers, maar vooral in de verhalen. In het ongemak, de gemiste kansen, de verwarring over erkenning. Maar ook in de kracht van gemeenschap, van het blijven praten, van het blijven wijzen op wat nog beter kan.
“Blijf vertellen wat je wil.
Alleen dan kunnen mensen met je
meedenken en deuren openen.”
Het gesprek bij Booster was geen eindpunt, geen conclusie – maar een uitnodiging. Om verder te luisteren, te delen, te organiseren, en het werk voort te zetten. Want verandering begint vaak daar waar mensen samenkomen. Aan een tafel, met thee, met verhalen – en de wil om te blijven bewegen.
Over het panel
Het gesprek Fem+ in de muziek werd georganiseerd door The FemDem en Femxle Frontier, en vond plaats tijdens het Booster Festival 2025 in Enschede. De talk werd gemodereerd door Crystal Hassell, en het panel bestond uit vier betrokken professionals uit de muziekindustrie: Janneke de Boer, Thirza van der Weijde, Lisanne Sinnema en Imke Loeffen. Shout-out gaat naar Kristel Nijs en Frederieke van Ierland van Booster, voor actief betrekken van Femxle Frontier en The FemDem bij dit belangrijke thema.
Wil je trouwens mijn updates ontvangen straight in je mailbox? Schrijf je dan in voor Van mail.
